ایمان به مهدویت، باور داشتن به آخرین ذخیره الهی و ثمرۀ تمامی رسالتهاست؛ اعتقاد به مهدویت، امید در دلها را زنده کرده و مانع تسلیم شدن در برابر ستم است؛ پذیرش مهدویت، گشودن چشم اندازی زیبا به جهان آینده و رویکردی جدی و نوید بخش به انسان و آیندۀ انسان می باشد.

اندیشه مهدویت، در اسلام ریشه ی قرآنی دارد؛ این مطلب در آیاتی از قرآن آمده است که از جمله آنها  می توان به آیات ذیل اشاره کرد:

سوره قصص آیه 5 «وَ نُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلىَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُواْ فىِ الْأَرْضِ وَ نجَْعَلَهُمْ أَئمَّةً وَ نجَْعَلَهُمُ الْوَارِثِين و ما اراده داشتيم كه بر آن طايفه ضعيف و ذليل كرده شده در آن سرزمين منّت گذارده و آنها را پيشوايان (خلق) قرار دهيم و وارث گردانيم.

سوره بقره آیه 148« وَ لِكلُ‏ٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَيرَْاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًاهر كسى را راهى است به سوى حق كه بدان راه يابد (يا قبله‏اى است كه به آن روى آورد) پس بشتابيد به خيرات كه هر كجا باشيد همه شما را خداوند (به عرصه محشر) خواهد آورد

سوره هود آیه 86« بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيرٌْ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (و بدانيد كه) آنچه خدا بر شما باقى گذارد براى شما بهتر است (از آن زيادتى كه به خيانت و كم و گران فروشى به دست مى‏آوريد) اگر واقعا به خدا ايمان داريد. و من نگهبان شما (از عذاب خدا) نيستم.

سوره توبه آیه 33«هُوَ الَّذِى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى‏ وَ دِينِ الْحَقّ‏ِ لِيُظْهِرَهُ عَلىَ الدِّينِ كُلِّه؛ اوست خدايى كه رسول خود را به هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان عالم تسلط و برترى دهد

 از جمله آیاتی که به نظر مفسران در خصوص این مسئله می تواند مورد استناد قرار گیرد آیه 55 سوره نور می باشد:

وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكمُ‏ْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فىِ الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لهَُمْ دِينهَُمُ الَّذِى ارْتَضىَ‏ لهَُمْ وَ لَيُبَدِّلَنهَُّم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنىِ لَا يُشْرِكُونَ بىِ شَيًْا وَ مَن كَفَرَ بَعْدَ ذَالِكَ فَأُوْلَئكَ هُمُ الْفَاسِقُون

خدا به كسانى از شما بندگان كه (به خدا و حجّت عصر عليه السّلام) ايمان آرند و نيكوكار گردند وعده فرمود كه (در ظهور امام زمان) در زمين خلافتشان دهد چنان كه امم صالح پيمبران سلف را جانشين پيشينيان آنها نمود، و دين پسنديده آنان را (كه اسلام واقعى است بر همه اديان) تمكين و تسلط عطا كند و به همه آنان پس از خوف و انديشه از دشمنان ايمنى كامل دهد كه مرا به يگانگى، بى هيچ شايبه، شرك و ريا پرستش كنند، و بعد از آن هر كه كافر شود پس آنان به حقيقت همان فاسقان تبهكارند

در آیات پیش از این آیه، سخن از اطاعت و تسلیم در برابر فرمان خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله است؛ در این آیه، بحث ادامه یافته و نتیجه این اطاعت که همان تشکیل حکومت جهانی است را بیان نموده است.

در این آیه خداوند به گروهی از مسلمانان صالح ومؤمن سه نوید داده است:

1-    جانشینی و حکومت روی زمین

2-    نشر آیین حق به صورت اساسی و ریشه ای در جهان

3-    از میان رفتن اسباب و علل ترس و ناامنی

نتیجه این می شود که مردم در این دوران با نهایت آزادی، خدا را می پرستند و هیچ شریک و شبیهی برای او قائل نمی شوند و توحید خالص را در همه جا انتشار می دهند.

در مورد اینکه چه کسانی قبل از مسلمانان دارای خلافت روی زمین بوده اند برخی گفته اند اشاره به 1- حضرت آدم علیه السلام دارد( بقره/30) 2- حضرت داود علیه السلام (ص/26) 3- حضرت سلیمان علیه السلام(نمل/16)

اما علامه طباطبایی این معنا را بعید می دانند؛ زیرا تعبیر الذین من قبلهم را متناسب انبیاء ندانسته اند و از نظر ایشان این آیه اشاره به امت های پیشین است که دارای ایمان و عمل صالح بوده و در روی زمین به حکومت رسیده اند.

برخی از مفسران گفته اند که این آیه اشاره به حکومت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف دارد، که در زیر لوای حکومت ایشان آیین حق در همه جا نفوذ می کند، ناامنی و خوف و جنگ از صفحه زمین برچیده خواهد شد و عبادت خالی از شرک، برای جهانیان تحقق خواهد یافت.

گفتنی است ثمرۀ تمامی کوشش های پیامبران و تبلیغات مستمر و پیگیر آنان و نمونه کامل حاکمیت توحید و امنیت کامل و عبادت، در زمانی تحقق می یابد که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور می کنند.

این تفسیرها به معنای انحصار مصداق آیه نیست؛ بلکه بیان کننده مصداق کامل می باشد. ابو بصیر از امام صادق علیه السلام روایت کرده: که ایشان در ذیل این آیه فرموده اند: « نزلت فی القائِم و اصحابه؛ این آیه درباره قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف و اصحاب ایشان نازل شده است».

ر.ک:1- درسنامه مهدویت، خدا مراد سلیمیان

2-  تفسیر شریف المیزان، سید محمد حسین طباطبایی ج 15 ذیل آیه شریفه

3-تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی ج 14

4- تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، محمد بن محمدرضا قمي مشهدي، ‏ ج 5 ص141

5-تفسير نور الثقلين‏ عبد على بن جمعة العروسى الحويزى، ج1ص 641

 6-الغيبة( للنعماني) محمد بن ابراهيم ابن أبي زينب،‏ج1ص 241

7-بحار الأنوار( ط- بيروت) محمد باقر بن محمد تقى مجلسى، ‏ج51ص 58