جرجیس

روشن شدن هر مفهوم، قبل از هر چیزی برای درک صحیح آن مفهوم می تواند کمک کند. سواد رسانه ای مشتکل از دو عبارت است: «سواد» و «رسانه».
برگردیم به دوران کودکی و روزهای اول مدرسه، زمانی که به مدرسه می رفتیم تا «خواندن و نوشتن» را یاد بگیریم و دیگر «بی سواد» نباشیم. در مدرسه ابتدا حروف الفبا را یاد می گرفتیم؛ یعنی نسبت به شکل حروف، صدای آنها و نحوه نوشتن آنها «دانش» پیدا می کردیم. سپس «مهارت» کنار هم گذاشتن حروف و خواندن و هجّی کردن کلمات را یاد می گرفتیم و بعد از مدتی «کاربرد» کلمات در ساختن جمله ها و خواندن و نوشتن متون مختلف را آموختیم و بدین ترتیب «باسواد شدیم»! مجموعه ای از دانش ها در کنار مهارت ها به اضافه کاربردها در کنار هم، ما را با سواد کرد. 

رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن پیام خود را به گیرنده منتقل می کند. رفته رفته ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد و در عصر حاضر با ظهور رسانه های چاپی و الکترونیکی، رسانه های جمعی شکل گرفتند. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی آن است که می توانند پیام های خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند.

همانطور که سواد خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم انواع جملات ساده و پیچیده را بفهمیم و معناهای متفاوتی از آن ها برداشت کنیم، سواد رسانه ای هم مهارتی است که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه ها و تولیدات رسانه ای را درک، تفسیر و تحلیل کنیم. هر رسانه مجموعه ای از نشانه های خاص خود را دارد که شناخت این نشانه ها در با سواد شدن ما نقش مهمی را ایفا می کند.

منتظران حقیقى ولىّ عصر(عج) که به حق، عارف ولایت اولیاى الهى‌اند، از فیض إِحْدَى اَلْحُسْنَیَیْنِ برخوردارند، زیرا یا به دیدار و ادراک ظهور آن حضرت مفتخر مى‌‌شوند یا به منزلت کسانى مى‌رسند که همراه حضرتش جهاد کرده باشند.

مسلّم، درجات و مراتب منتظران و یاوران آن حضرت در معرفت، ایمان و انتظار ظهور او متفاوت است؛ اما بار یافتن به مقام إِحْدَى اَلْحُسْنَیَیْنِ به فراخور مرتبه‌شان بهره همگى آنان خواهد بود.

امام باقر(علیه السلام) فضائل مؤمنان منتظر را چنین بیان مى‌دارند: العارف منکم هذا الأمر المنتظر له المحتسب فیه الخیر، کمن جاهد و اللّه مع قائم آل محمد ^{صلی الله علیه و آله}بسیفه! ثمّ قال: بل واللّه کمن جاهد مع رسول اللّه ^{صلی الله علیه و آله}بسیفه! ثم قال الثالثة: بل واللّه کمن استشهد مع رسول اللّه ^{صلی الله علیه و آله}فی فسطاطه و فیکم آیة من کتاب اللّه؛ قلت أیّ آیة؟ جعلت فداک! قال: قول اللّه(عزّوجل): وَاَلَّذِینَ آمَنُوا بِاللّهِ وَرُسُلِهِ أُولئِکَ هُمُ اَلصِّدِّیقُونَ وَاَلشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَ نُورُهُمْ؛ ثمّ قال: صرتم واللّه صادقین شهداء عند ربکم ! (بحار الانوار ج65 ص 141 ح 85)

 حارث بن مغیرة گوید: خدمت حضرت باقر علیه السّلام رسیدم. امام فرمودند: هر یک از شما که به ولایت ما اعتراف کند و منتظر امر ما باشد و براى خدا صبر نماید مانند کسى است که در رکاب قائم آل محمد علیهم السّلام با شمشیر خود مشغول جهاد گردد، بعد فرمود: آرى به خداوند سوگند مانند آن کسى است که در رکاب رسول‏ خدا صلّى اللَّه علیه و اله به جهاد پردازد. بار سوم فرمود: مانند کسى است که در خیمه رسول خدا جانش را فداى آن جناب کند، آیه‏ اى در قرآن در باره شما هست. گفتم: قربانت گردم آن کدام آیه است؟فرمود: خداوند متعال مى ‏فرماید: «کسانى که به خداوند و رسولش ایمان آورند آنها از صدیقان و شهیدان بشمار هستند پاداش آنها محفوظ و با نورى که دارند راه را پیدا مى‏ کنند»، بعد فرمود: بخداوند سوگندشما از راستگویان و گواهان در نزد خداوند مى‏ باشید.

اینان را قرآن کریم از مصادیق مؤمنان به غیب شمرده و پیامبر عظیم الشأن اسلام از آنان به نیکى یاد فرموده است: یغیب عنهم الحجة لا یسمّى حتى یظهره اللّه فإذا عجّل اللّه خروجه یملأ الأرض قسطا وعدلا کما ملئت ظلما وجورا؛ ثمّ قال(ص): طوبى للصابرین فی غیبته! طوبى للمقیمین على محجّتهم! اولئک وصفهم اللّه فی کتابه، فقال: اَلَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وقال أُولئِکَ حِزْبُ اَللّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اَللّهِ هُمُ اَلْمُفْلِحُونَ. (بحار الانوار ج 52 ص 143 ح 60)