پوشش در اسلام از یک مساله کلی تر و اساسی تری ریشه می گیرد و آن این است که اسلام می خواهد انواع التذاذهای جنسی به محیط خانوادگی و در قالب ازدواج قانونی اختصاص یابد، و اجتماع منحصراً برای کار و فعالیت باشد؛ بر خلاف سیستم غربی حاضر که کار و فعالیت را با لذت جویی های جنسی به هم می آمیزد ولی اسلام می خواهد این دو محیط را کاملاً از یکدیگر تفکیک کند.

پوشش الهی با در نظر گرفتن دیگر خواسته ها و مصلحت ها و اهداف زنان و مردان تنظیم و توصیه شده است و گر نه با نبودن و قطع نظر از دیگر مصالح خانواده و جامعه همان برهنگی آزادی حداکثری و سایر خواهش های حیوانی بهتر بود.

اما آیا انسان به عنوان برترین مخلوق نیاز ها و اهداف دیگری ندارد؟؟؟

آیا آرمانها و اهداف دنیوی و اخروی دیگران ندارد؟؟؟

آیا انسانها نمی خواهند در ارزشهای انسانی پیشرفت داشته باشند؟؟؟

 اگر جمع خانوادۀ صمیمی می خواهیم، اگر خواهان این هستیم که زن و مرد بر سر پیمان مقدس ازدواج باقی بمانند ، اگر نگران از هم پاشیدن خانواده ها بوده و از آمار سر به فلک کشیده طلاق ناراضی هستیم، اگر آرزو داریم نگاه و توجه و محبت مرد و زن تنها و تنها متوجه همسرش باشد نه دیگران و …

پس ضرورت دارد در فضای عمومی و خارج از محیط خاص خانواده از هرگونه تحریک های جنسی و جلوه های سمعی و بصری شهوت اجتناب نماییم.